ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

 

--------------------------------------------

29/8/2016

Όλοι στο άρμα της Συνένεσης  


Οι συντελεστές του Συνεταιριστικού χώρου, να προχωρήσουν με βάση τις γνήσιες συνεταιριστικές αρχές, έτσι ώστε να αποφευχθούν πειραματισμοί που θα μπορούσαν να εκτρέψουν το θεσμό σε επικίνδυνες ατραπούς.
 
 

------------------------------------------------

Αναγκαιότητα χάραξης ενός σοβαρού  Στρατηγικού Σχεδιασμού Ανάπτυξης  για το πρωτογενή τομέα και τα προϊόντα. 

Το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να παράξει μια αγροτική πολιτική που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας, των παραγωγών και των καταναλωτών, ενώ το προστατευτικό μοντέλο των αγροτικών προϊόντων ανήκει στο παρελθόν. Χρειάζεται ένα νέο μοντέλο για τα προϊόντα του πρωτογενή τομέα. Πρέπει να δημιουργηθούν νέα συστήματα παραγωγής και νέα συστήματα δράσης για τη παραγωγή, τη μεταποίηση, τη τυποποίηση και την προώθηση των προϊόντων του πρωτογενή τομέα στην αγορά. Πρέπει να παράξουμε με αειφορία, ανταγωνιστικά, πιστοποιημένα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας με εφαρμογή των ελέγχων, της σήμανσης και της ιχνηλασιμότητας από το χωράφι μέχρι το τραπέζι του καταναλωτή. 
Κυρίως όμως υπάρχει η αναγκαιότητα χάραξης ενός σοβαρού  Στρατηγικού Σχεδιασμού Ανάπτυξης για το πρωτογενή τομέα και τα προϊόντα . 
Ο Σχεδιασμός αυτός πρέπει να είναι ένα δυναμικό εργαλείο που θα περιλαμβάνει βασικές κατευθυντήριες αρχές - στόχους αλλά και εξειδικευμένες δράσεις που αφορούν όλους τους εμπλεκόμενους με τον αγροτοδιατροφικό τομέα και τη κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. 
Ο Στρατηγικός Σχεδιασμός Ανάπτυξης του Πρωτογενή Τομέα, πρέπει 
  • Να δίνει λύσεις και διεξόδους στα τεράστια προβλήματα των καταχρεωμένων και απογοητευμένων παραγωγών και μικροεμπόρων του πρωτογενή τομέα 
  • Να οδηγεί στη πράξη σε αναδιάρθρωση καλλιεργειών και ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα,
  • Να στηρίζει περισσότερο τις συλλογικές δράσεις (Ομάδες Παραγωγών, Γεωργικούς Συνεταιρισμούς)
  • Να στηρίζει και να στηρίζεται από όλους όσους δραστηριοποιούνται στο πρωτογενή τομέα. 
  • Να μην εξυπηρετεί τη προσωπική προβολή ελαχίστων.

Κανείς Σχεδιασμός όμως, δεν έχει αξία και προοπτική, αν οι αρμόδιοι για το πρωτογενή τομέα  δεν ασχοληθούν σοβαρότερα - πριν είναι αργά - με επείγοντα και πιεστικά θέματα όπως:

  • Η έλλειψη μέτρων μείωσης του κόστους παραγωγής, αύξησης της παραγωγικότητας και προστασίας της ντόπιας παραγωγής από τις συνεχιζόμενες νοθείες, και ελληνοποιήσεις προϊόντων, τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια των μεσαζόντων,
  • Η υπο-στελέχωση και η απαξίωση γεωτεχνικών υπηρεσιών και ερευνητικών ιδρυμάτων, καθώς και η περιθωριοποίηση εκατοντάδων νέων επιστημόνων του πρωτογενή τομέα
  • Οι καταχρεωμένοι, υπέργηροι παραγωγοί και οι αδύναμοι και ανοργάνωτοι συνεταιρισμοί και Ο. Π.
  • Η συνεχής συρρίκνωση και ερήμωση της ενδοχώρας και η έλλειψη πόρων και επενδύσεων στο πρωτογενή τομέα.
---------------------------------------------------
 
Η διαπραγματευτική δύναμη των συνεταιρισμών
Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί στην Ελλάδα κατέχουν σημαντικά μερίδια αγοράς . Από την άλλη όμως, δημιουργούν στο σύνολο τους, περιορισμένη αξία για τους αγρότες - μέλη τους . Αυτό θα μπορούσε να αποδοθεί στον αυξημένο αριθμό των «επιχειρησιακά ανενεργών » αγροτικών συνεταιρισμών και στην έλλειψη στρατηγικής με την εμμονή τους στην παραγωγή και όχι στο μάρκετινγκ. Αυτό έκανε τους αγροτικούς συνεταιρισμούς της χώρας εξαιρετικά ευάλωτους και αδύναμους να ανταποκριθούν στις ραγδαίες αλλαγές των αγορών . Αυτό το έλλειμμα στρατηγικής, σε σύγκριση με ιδιωτικές επιχειρήσεις, έγινε ακόμη πιο σημαντικό με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης. 
Μια καλή λύση :
• Η δημιουργία μιας μεγάλης δύναμης, δηλαδή ενός Συνεταιρισμού σε επίπεδο Νομού ή περεφέρειας, που θα δρα ως μονοπώλιο ή μονοψώνιο και έτσι η τιμή πώλησης ή αγοράς του προϊόντος θα σχηματισθεί σε σχετικά ψηλότερα επίπεδα. Συνεπώς: εάν οι μεμονωμένοι παραγωγοί πωλητές ή μικροί Συνεταιρισμοί ενός προϊόντος, δημιουργήσουν ένα συνεταιρισμό μεγάλο σε επίπεδο Νομού ή και Περιφέρειας, τότε θα εξαναγκάσουν τον αγοραστή- μονοψώνιο να διαπραγματευτεί την αγοραπωλησία με άλλους όρους και έτσι η νέα τιμή πώλησης ή αγοράς ενός προϊόντος θα είναι συνέπεια της διαπραγμάτευσης από τη μια πλευρά του συνεταιρισμού (που δρα ως μονοπώλιο ή ολιγοψώνιο) και από την άλλη πλευρά του άλλου μονοπωλίου ή μονοψωνίου. • Η σημασία που αποκτά η συνένωση των παραγωγών ή μικρών Συνεταιρισμών σε ενιαίο σχήμα γίνεται εμφανής, όταν διαπραγματεύονται τους όρους συναλλαγής με τους προμηθευτές τους ή με τους αγοραστές των προϊόντων τους. Τότε γίνεται αντιληπτή η διαπραγματευτική δύναμη που διαθέτει το κοινό τους όργανο και την οποία δε διέθετε το κάθε μέλος χωριστά ή ο κάθε μικρός Συνεταιρισμός. 
Η ύπαρξη και μόνο του συνεταιρισμού δεν σημαίνει ότι επιτυγχάνεται αυτόματα και η διαπραγματευτική δύναμη. θα πρέπει να εκπληρώνουν κατά το δυνατόν περισσότερες από τις παρακάτω προϋποθέσεις: 
1. Μαζική Συμμετοχή – Διαχειριζόμενη Ποσότητα Προϊόντων • Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μελών του συνεταιρισμού, τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι ποσότητες των διακινουμένων μέσα από το συνεταιρισμό προϊόντων και συνεπώς η διαπραγματευτική του δύναμη θα είναι μεγαλύτερη και έτσι θα πετυχαίνει υψηλότερες τιμές για τα προϊόντα των μελών και χαμηλότερες για τα εφόδια. • Αυτό είναι λογικό διότι κανένας ιδιώτης έμπορος δεν μπορεί να αγνοήσει ένα μεγάλο συνεταιρισμό, διότι θα προμηθευτεί από αυτόν μεγάλες ποσότητες προϊόντων και από την μεταποίηση και πώληση αυτών στη συνέχεια θα προκύψουν τα κέρδη του. • Αν όλοι οι παραγωγοί γίνουν μέλη του συνεταιρισμού τους και όλες οι ποσότητες των προϊόντων τους πωλούνται μέσα από το συνεταιρισμό, τότε οι δυνατότητές του θα είναι οι μέγιστες 
Θα πρέπει ΕΠΙΠΛΕΟΝ στο συνεταιρισμό να υπάρχουν και οι παρακάτω συνθήκες ώστε να επιτυγχάνεται η διαπραγματευτική δύναμη: 
α) Ικανή ηγεσία. Η ηγεσία του συνεταιρισμού πρέπει, πρωταρχικά, να εμπνέει εμπιστοσύνη στα μέλη, διότι σε αυτή εναποθέτουν τη διαχείριση των συμφερόντων τους. Η ικανότητα στην άσκηση της διαπραγματευτικής δύναμης έγκειται στη σαφή γνώση των περιθωρίων άσκησης πιέσεως, στη σωστή πληροφόρηση για τις εναλλακτικές δυνατότητες και στον προσεκτικό σχεδιασμό κάθε χειρισμού.
β) Μεταβίβαση δικαιωμάτων. Τα μέλη οφείλουν να μεταβιβάζουν στο νομικό πρόσωπο του συνεταιρισμού το δικαίωμα διαχείρισης των προϊόντων τους για λογαριασμό τους. 
γ) Συμβιβασμός απόψεων. Η διάθεση και η δυνατότητα καθορισμού κοινής πορείας από τα μέλη αποτελεί βασικό στοιχείο για την κοινή υποστήριξη των συμφερόντων τους. Η αλληλεγγύη των μελών του συνεταιρισμού πρέπει να βρίσκει σε αυτό το κρίσιμο σημείο πρακτική έκφραση. 
Πηγή: 
https://eclass.upatras.gr/…/5%CE%B7%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE…
 
Για μια νέα Ελληνική Γεωργία.
Συλλογικά, θεσμικά, δομικά η αγροδιατροφικκή αλυσίδα θα πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αναλάβει τις δικές της ευθύνες όσον αφορά την οργάνωση και διαχείριση του μέλλοντός της.
Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ενός Εθνικού διεπαγγελματικού Συμβουλίου Γεωργίας και Τροφίμων ο οποίος θα αποτελείται από φορείς που εκπροσωπούν όλη την αγροδιατροφική αλυσίδα , από την έρευνα ως τον καταναλωτή. Να έχει θεσμικό ρόλο και όχι διεκδικητικό αλλά επιχειρησιακό , διαχειριστικό ,συμβουλευτικό. Να αποτελεί την γέφυρα επαφής του παραγωγού με την έρευνα την εκπαίδευση, την αγορά και τους φορείς πολιτικής και διοίκησης του κράτους.
Σήμερα η γεωργική παραγωγή είναι ο αδύναμος κρίκος.Συλλογικά, θεσμικά δομικά η αγροδιατροφική αλυσίδα θα πρέπει να αναδιοργανωθεί για να αυξήσει πρώτα το σύνολο της παραγόμενης αξίας και κατόπιν να κατανείμει την αξία με τρόπο που να είναι δίκαιος για όλους.

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ 

Το παραδοσιακό μοντέλο της Ελληνικής αγροτικής οικονομίας όπως το γνωρίζουμε σήμερα, με τα προβλήματα , αλλά και τα πλεονεκτήματά του , είναι βέβαιο ότι σιγά σιγά δίνει την θέση του σε ένα νέο πρότυπο οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής . Η διεθνοποίησης της αγοράς και οι απαιτήσεις της , όπως και η αλματώδη ανάπυξη της τεχνολογίας σε όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων που άπτονται του αγροτικού τομέα , την ωθούν να ενταχθεί οργανικά στην νέα εποχή , όπου η διεθνοποίηση των αγορών και τεχνολογικές καινοτομίες έχουν το πρώτο λόγο.
Υπάρχουν , ήδη, όπως για παράδειγμα η διάθεση των αγροτικών προιόντων .
Σήμερα , στην Έλλάδα ο έμπορος , ο εξαγωγέας ή η μεταποιητική μονάδα αποτελούν ακόμη το κύριο μέσο της επαφής του αγρότη με την αγορά . όμως σε όλες τις σύγχρονες οικονομίες το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής παραγωγής διακινείται απρόσωπα. Εκεί μεσολαβούν τα τοπικά ή ηλεκτρονικά δημοπρατήρια , ακόμη και μεγάλα χρηματιστήρια εμπορευμάτων , μέσω των οποίων διαχωρίζονται ποιότητες , διαμορφώνονται τιμές , και διοχετεύονται τα αγροτικά προιόντα στην αγορά. Η επίγουσα ανάγκη πρόσβασης των αγροτικών προιόντων μας σε νέες αγορές οδηγεί σταθερά στην υιοθέτηση ανάλογων μορφών διάθεσης των αγροτικών προιόντων , οδηγόντας σε πιστοποίηση και αναβάθμιση της ποιότητας , σε τυποποίηση και παραπέρα επεξεργασία. Μια διαδικασία που προσθέτει αξία στην πρωτογενή παραγωγή, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει την καθετοποίηση και την ανταγωνιστικότητα της στις διεθνείς αγορές . 
Στήν Ελλάδα σήμερα υπάρχει έλλειμα οργάνωσης, κάτι που θα συνέβαλε τόσο στην αύξηση της παραγωγής όσο και στην καθετοποίηση της παραγωγικής αλυσίδας. Καταγράφεται όμως και έλλειμα επιχειρηματικότητας εστιασμένης στην ανταγωνιστικότητα και στην αναζήτηση νέων αγορών. Επομένως , είναι βέβαιο ότι το ζήτημα της επιχειρηματικής οργάνωσης των αγροτικών εκμεταλέυσεων , καθώς και των συνεργατικών εκμεταλλέυσεων τους ( συνεταιρισμοί, ο.π. ) θα εξελιχθεί στο άμεσο μέλον. 
Συστήματα όπως η Συμβολαιακή γεωργία θα έχουν θεαματικά αποτελέσματα προς όφελος των παραγωγών , των μεταποιητικών επιχειρήσεων και της εθνικής οικονομίας.
Η σύγχρονη αντίληψη για την ολοκληρωμένη υποστήριξη των αγροτών και της αγροτικής οικονομίας περνάει μέσα από την σύνθεση πολλών παραγόντων . 
την ασφαλή παραγωγή και την ολοκληρωμένη διαχείριση ,
την ανάγκη καθετοποίησης και διασύνδεσης με τις αγορές 
την ορθή διαχείριση των εισθροών και ως εκ τούτου τον έλεγχο και την μείωση του κόστους παραγωγής και 
την σωστή διοικητική και λογιστική διάρθρωση των εκμεταλεύσεων.
Τέλος η γεωργία του μέλλοντος θα είναι συνακόλουθο της καινοτομίας , της γνώσης και των σύγχρονων τεχνολογιών στην αγροτική οικονομία και την αγροτική επιχείρηση.