«Η γεωργία ήταν ίσως ο πιο σημαντικός πυλώνας ανάπτυξης του τόπου μας και πρέπει και μπορεί να ξαναγίνει»

Η γεωργία αποτέλεσε τον τελευταίο αιώνα τον πυλώνα πάνω στον οποίο στηρίχθηκαν οι Ελληνες για να ξεπεράσουν τους σκοπέλους μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον Εμφύλιο.  Ηταν η γεωργία που έλυσε το επισιτιστικό πρόβλημα, έδωσε δουλειά, βελτίωσε το δημογραφικό, στήριξε τη δευτερογενή και τριτογενή παραγωγή. «Η γεωργία ήταν ίσως ο πιο σημαντικός πυλώνας ανάπτυξης του τόπου μας και πρέπει και μπορεί να ξαναγίνει»
 

Η Ελλάδα σήμερα είναι ελλειμματική σε πολλά προϊόντα (όσπρια, χοιρινό κρέας κτλ.) και η διατροφή των Ελλήνων εξαρτάται από τις εισαγωγές. Πολλές στρεβλώσεις, π.χ. οι επιδοτήσεις μόνο των σιτηρών στα ξερικά χωράφια, η απαξίωση της έρευνας και της καινοτομίας κ.ά., τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησαν σε συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας με το εμπορικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων να είναι σταθερά αρνητικό.

Η αναγέννηση για την ελληνική πρωτογενή παραγωγή μπορεί να έρθει από την προώθηση ποιοτικών και παραδοσιακών προϊόντων τα οποία θα διαφοροποιούνται από εκείνα των ξένων ανταγωνιστών στις διεθνείς αγορές.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να συναγωνιστεί χώρες όπως η Κίνα σε παραγωγή και τιμές. Μπορεί όμως να γίνει ασυναγώνιστη σε ποιοτικά προϊόντα, παράλληλα με την έξυπνη προβολή τους στο εξωτερικό. Οι έλληνες αγρότες δεν μπορούν να παραγάγουν το φθηνότερο ρύζι της αγοράς, αλλά μπορούν να παραγάγουν το καλύτερο σιτάρι. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περίφημα ιταλικά μακαρόνια παράγονται με ελληνικό σκληρό σιτάρι.

Ετσι, στην αιχμή του δόρατος από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει τεθεί η ποιοτική στροφή της ελληνικής γεωργίας. Ηδη γίνονται οι πρώτες προσπάθειες να στηριχθούν τα «γερά χαρτιά», όπως είναι η παραγωγή καινοτόμων και παραδοσιακών προϊόντων, να υλοποιηθούν προωθητικές ενέργειες στο εξωτερικό εστιασμένες στο ελαιόλαδο, στα ελληνικά τυριά, στο γιαούρτι, στο κρασί και να υποστηριχθεί ο μεταποιητικός τομέας. Πρωταρχικής σημασίας είναι η παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού και η ανάπτυξη ντόπιων φυλών ζώων. 
 

 Προτεραιότητα ωστόσο έχει η  κτηνοτροφία και η εξισορρόπηση του ισοζυγίου. Μάλιστα, η αιγοπροβατοτροφία όπως ασκείται στην Ελλάδα μπορεί πολύ εύκολα να πιστοποιηθεί ως βιολογική. Αυτή τη στιγμή επιχειρείται στήριξη της καλλιέργειας ψυχανθών - φυτά με μικρές απαιτήσεις σε φυτοπροστατευτικές ουσίες και λιπάσματα -, ώστε να παραχθεί ελληνική, καλής ποιότητας και φθηνή, ζωοτροφή.
 

Πέρα όμως από την ποιότητα, ένα άλλο στοίχημα που θα πρέπει να βάλει και να κερδίσει η ελληνική κυβέρνηση είναι ο συντονισμός όλης της παραγωγικής διαδικασίας. Στοχευμένοι συνεργατικοί σχηματισμοί  και μια σύγχρονη μορφή οργάνωσης της παραγωγικής διαδικασίας, που θα φέρνει κάτω από την ίδια «ομπρέλα» πολλούς και διαφορετικούς φορείς - εκπαιδευτικούς, ερευνητικούς, τεχνολογικούς, παραγωγικούς -, εταιρείες, μεταποιητικές βιομηχανίες, αλυσίδες διακίνησης προϊόντων, καταναλωτές κτλ. Φορείς οι οποίοι σήμερα δρουν ασυντόνιστα εις βάρος της ποιότητας, του κόστους, των αναγκών του καταναλωτή και της βιομηχανίας,  θα δώσουν ένα θετικό  αποτέλεσμα στην οικονομία μας.